همه گمان می‌کردند که سرخوشی خواهد آمد

هیچ کس هرگز باز نخواهد گشت

دختری در میان همسرایان کلیسا می‌خواند،
از همه‌ی کسانی که در سرزمینهای بیگانه وامانده‌اند،
از همه‌ی کشتی های به سوی دریا رانده،
از همه‌ی کسانی که سرخوشی‌ شان را از یاد برده‌اند.

چی فان همه‌ی ,کسانی ,یاد ,شان ,سرخوشی‌ ,دریا ,همه‌ی کسانی ,کسانی که ,را از ,از یاد ,شان رامنبع

من آمده ام تا تو مُرده باشی!

دور از دست و رها از اسارت

جمعیت روانه بود به سوی رؤیا در درخشش اسرارآمیز به جا ماندم

همه گمان می‌کردند که سرخوشی خواهد آمد

تمامی پیمان‌ های قدیسی نفرین می‌شوند

به یاد نمی‌آوریم،تنها به یاد داریم،صدایی روشن را درون شب

همسایه‌ها دویدند، خوابگرد از پلکان نجات پایین می‌دوید